Bawal daw kumanta habang kumakain. Bawal din mag-usap. Bawal nakahubad. Andaming bawal sa hapag kapag kasabay mo si lola. At dahil ancient sila sinusunod mo. Ngayon wala na sila, nakakamiss pero ginagawa mo na ang gusto mo. Bawal bawal pa sila eh kapag kumain nakataas ang paa sa silya. So barbaric, I know right! Pero yun yata ang pinakamasarap gawin habang kumakain. Ang magtaas ng paa. Kaya siguro di pinagbabawal ni lola.
Binenta ni mama yung lumang PC sa kwarto ko. Sira na yun daw at di na ginagamit. Di ko nga sure kung may laman pa talaga yun o housing lang. Ginagamit ko kasing patungan ng paa. Foot rest. Yah know ang dugyot ng kwarto ko, madaming kalat at tambak dito at dyan. At dahil practical ako, eh imbes na itapon na lang yon--dahil nga di na magagamit like baka sa Minesweeper lang maghang ka pa--ginawa ko nga syang foot stool. Not for any ergonomical reason or what not, kebs ko ba dun. Nakasanayan ko na. At sa ngayon hinahanap ng binti ko yung pagpapatungan nya sa harapan ko.
Minsan iniisip ko na lang na may imaginary foot stool sa harap ko. Pero mahirap naman magpanggap di ba? Ako lang ang mangangalay. Bakit ganon, minsan akala mo basura lang at walang silbi? Kapag nawala na sya, naitapon, naipamigay, nabenta... saka mo lang maiisip na kailangan ko pala sya.
Kaya kapag pinagsabihan ka na ng ancient, makinig ka. Bawal kung bawal. I miss my lola. I miss my old PC. I miss....
____________________
Photo by Victoria Livermore via Flickr.
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento