Planner

Photo by josie lynn richards via Flickr.

I found a diary underneath a tree and started reading about me.

Dear Diary,

Carlo sat beside me today... and he is so cute. Sabi niya I'm pretty, kaso lang I'm fat kasi. From now on, goodbye chocolates, goodbye spaghetti, goodbye hotdogs.... Ayyy, goodbye Carlo!

sey ni Chantal Umali sa kachikkahan nyang diary. Di ko nga alam kung totoo ba talagang nategi sya IRL ayon sa other chismis or yung career lang, kasi she's so fat. choz!

~0~

I've never really maintained any personal diary of my own. This blog is my sorta kinda virtual diary na, which I update like every other payroll na lang yata kung juicy pa ang utak ko. Ewan ko ba, ni tweet nga di ko magawa, eto pa kayang dumiary or bumlog. Atsaka baka mawala ko lang yan at may nakabasa, nakakahiya pa (azzif sa blog walanghiyaan ganyan). Dapat para secure eh itago mo ang diary sa ibabaw ng TV para walang makakita choz.

Heniweys I can remember way back in grade 3 nung forced kaming gumawa ng diary sa English class namin. Kahit ano na lang basta me masulat, total di naman talaga yun binabasa ni teacher. Ano pa nga ba ilalagay sa diary ng isang hangal na bata kundi mga kahangalan nya sa buhay like yung favorite nyang Xmen hero, or favorite sa color wheel, or episode kagabi sa Okay Ka Fairy Ko or crush nya. Yung likod nga ng diary punung puno ng mga scribbles at FLAMES at caricatures. Pero kahit papaano nairaos ko magsulat ng diary way back, tumatalon nga lang, parang episodic ang buhay ko elementary pa lang.

~0~

Have you read Bob Ong's Mga Kaibigan ni Mama Susan? Horror ang drama pero diary ang style nang pagsulat nya at wala akong masabi, mas magaling ang pagkasulat nito compared so super TH na pumatok sa 80s babies na Kapitan Sino. Naimagine ko tuloy what if nangyayari sakin yun mygass, baka di na ako makapagsulat. Tatakbo na lang ako ng tatakbo hanggang mategi or worse... maihi sa pants choz.

TU UNA CUM VITIIS TUIS ES LOCUS PUGNAE INTER BONUM AC MALUM.

And you know what's scarier than that? Yung gastos ko lately, yah know for what? Para sa 2012 Starbucks planner. I know, I've said earlier na di naman talaga ako diary kinda person, pero what can I do. Nainggit kasi ako last year honggondo nung planner nila, with the piksurs and evrathang. And I thought mas maganda this year but no, almost 4 tickets in na ako nung makita ko yung new set of planners nila. Ano pa ba magagawa ko eh nakapasok na eh, enjoyin ko na lang all the way.

Shared Planet ang corporate social responsibility nila this year kaya most material used ay recycled. Pero naconfuse lang ako kung shared planet chorva ang drama nila eh ilang puno naman kaya ang pinatumba nila makagawa lang ng cover? Yah know it comes in five: poplar, bamboo, cherry, spruce and oak. At may coffee bean bag pa daw or something. 

Imagine binuo ko yung 16 cups (isa lang kasi nalimos kong donation) para lang makuha to. And for the tally that's:

• 6 Peppermint mocha
• 2 Cranberry white mocha
• 1 Black iced tea plus strawberry shot
• 5 Caramel macchiatto
• 1 Mocha espresso
• 1 Vanilla cream with affogato shot

I actually got the spruce one, although I really liked the cherry one as well. And so yeah more or less ang nagastos ko eh worth is 2.5k mygass. Parang that's not me really. Kahit sa office manghang mangha ang mga officemates ko. Kung makapagkuripot ako kumain sa jollyjeep eh sya namang paglulustay ko sa kape, may free milo-espresso naman sa pantry. Come to think of it, parang mas naappreciate ko ang coffee ng Starbucks, kung sana lang sing chipangga sya ng 7Eleven eh baka maground two pa ako.

Pero what really bothers me (yes nabobother din ako sa sarili ko noh) eh bakit ko ginawa to?! Sabi ko nga eh di naman sya as expected ko pero gumora pa rin ako. Clean and Green ang peg, ganon? Naisip ko lang kasi naman eh it's 2012 yah know. It only happens once, malay mo naman magamit ko sya for 356 days di ba. Leap year pa sya, tapos may Olympics sa London, malay mo lumipad ako bigla don. Who knows?

Basta ang mahalaga eh magkaron ako ng planner, kahit siguro yung cheap na lang sana ang inendeavor ko pero eto na eh. I really need it, to plan yah know. Ayon nga sa libro ni Steven Covey na The Seven Habits of Highly Effective People, under habit number 3: Put First Things First. Di ko naapply yan sa buhay ko. Minsan oo lang ako ng oo not knowing naschedule ko na pala yung particular time and date na yan, nagkakasagasaan, nagkakabuhul buhol, at nagkakadrawingan. Kasi ang pag prioritize ko eh depende sa taong nag-imbita, choosy eh. Kahit minsan may nauna nang nagpacommit napapa-oo ako sa iba. 

So there, I really need to manage my time, my week actually. Kasi mahirap magrely sa calendar method lang, minsan nakakalimutan mo at poof patay kang bata ka. Sabi nga ni kuya Steven you should know which activities are important and not urgent to plan ahead so you'll never have to make cramming crammingan.

Pero exception to the rule kung may love na involved, kasi kahit anong logic ang ipasok mo jan, mananaig ang punyetang feelings na yan.

Kriskringle

Santa hat cup cake by Cake Envy via Flickr.

You better not pout I'm telling you why.

Dear Monito,

Fifty one days to Christmas at syempre uso na naman ang kris kringle. Niresearch ko pa talaga kay ate Wiki kung ano ba ang etymology nito at chinorva nya sakin na galing daw yan sa word na Christkindl na some kinda Germanic tradition ng isang secret gift bringer at literally transalated as child Christ. Ewan ko ba nagpapaniwala naman ako sa kachoserahan ni ate Wiki pero nung tinanong ko about monito monita eh natameme lang sya.

Heniweys ewan ko ba at nasali pa ako sa monito monitang yan sa team namin eh wala naman akong katyaga tyagang mamili ng mga gifts. Like last week eh something funny ang something namin. Dahil sa tinatamad ako eh binili ko na lang yung text joke book sa Power Books. Kahit ako hindi natawa kaya sorry na lang sa naging baby ko.

At since three days lang ipinasok namin this week dahil jan sa supah long weekend na yan eh deferred for next ang next something something. At least favorable variance pa rin ang budjey ko dahil sa less fifty peso expense. Pero goodluck dahil di pa ulit kami nagkakabunutan kaya magkacramming na naman sa pagbayla ng something.

For the major major event na ekchange gift sa Christmas party eh nagpakawala na sila ng bunutan blues. Di ko nga knows yung nabunot ko, some gurl from the other wave. Kelangan ko pa ba igetting-to-know you para malaman ang peg nya?! No way!

Mabuti na lang at nauso na ang wishlist. Dati nga walang ganyan ganyan kaya kung anu ano na lang ang natatanggap mo: alkansya, kalendaryo at picture frame, at ang pinakamasaklap eh nakatanggap ako ng Safeguard plus Good Morning towel. Bakit ba may wishlist?! Para lang naman yang grocery list, iniuutos mo sa kanila ang gusto mo bilhin kahit kaya mo naman. Tapos magrereklamo ka pag di mo nakuha sampalin kita jan eh.

Naglabas na rin sila ng log ng wishlist sa shared drive. And not just one, not two, but three categories pa! Imagine!

• Rock my World - or my dream gift category. In other words I'm looking forward to buy pero I can't dahil sa maraming constraints, either too idealistic.
• What I Want - or yung level ng what I really want pero in the most realistic way na sasapat sa aking panlasa.
• Pwede Na - my least expected pero please lang wag ka nang bababa jan utang na loob.

Pero rare din namang matupad ang mga wishlist na yan dahil sa maraming kadahilanan like:

• Financial constraints - poverty is a big issue in the Pines. choz. Walang masyadong monella ang Santa mo tapos chinarge na lang nya sa total amount ng gift yung presyo ng wrapper.
• Time constraints - busy sa deadlines, kung anu na lang nadampot yun na
• Energy constraints - tinatamad magshopping kasi nakakapagod dabah
• Interpretative constraints - (anudaw?) yah know when sinabi mong you want that Taylor Swift knee high socks tapos binigay sayo eh CD ni Justin Bieber kasi di daw nya nagets yung description
• Others - catch all ng mga walang pakundangan at walang kapatawarang gifts

Kaya ayun nakita ko sa wishlist may mangilan ngilang naglagay ng Sodexho gift checks para sure na sila na mismo ang bibili. Yung iba hindi rin seryoso sa paglalagay sa wishlist. May naglagay ba naman ng sports car... yung red. Regulahan ko kaya sya ng 500 pesos worth na Fita at iekpleyn ko na lang na nagets ko yung joke nya buset sya. Yung reregaluhan ko naman ang wish ba naman eh either pillow daw, bed, or bed with a guy. NKKLK si teh parang nasa Sahara lang. Dahil jan ang ireregalo ko sa kanya eh ointment, pampakalma choz.

Si Denise nga bongga yung nabunot. Ano pa ba ireregalo mo sa may dalawang condo at isang kotse? Buti na lang book lang ang nasa wishlist nya, complete with author, edition, at bookstore san ka pa.

Ang nilagay ko sa wishlist ko eh book by Salman Rushdie, kasi mejo naintrigue lang ako sa synopsis ng books nya although nagdadalawang isip pa ako kung gusto ko talaga basahin yun. Yung isa eh 500 pesos in cash na lang. Ako na bahalang mamili, ilagay na lang nya sa angpao tapos ilagay nya yun sa isang box at punuin ng dyaryo para kunwari bongga yung gift nya hahah. Pero sa rock my world category eh wala pa akong mailagay. I can't decide. Yung iba nilagay surprise me, josko baka mamaya gulatin lang talaga sila tapos sabihin yun na yung worth five hundred pesos.

Ano nga ba?! All I want for Christmas... is YOU! Yes, you my crushie sana ang nakabunot sakin. Kahit smile mo lang worth five hundred na for me shett! Tapos ang kahantungan ko pala eh yung mga taong nagpapakulo ng dugo ko pa ang nakabunot sakin eh hahah.

Pero yah know the spirit of Christmas is not about what you receive, but what you give. Hamplastik lang pero it's true. Iwasan kasi maging chossy. Remember greed is a sin and charity is its opposite virtue. Be more Santa, and be less Grinch. You still want to retain the element of surprise naman di ba? Kung anu man ang matanggap mo, be thankful na lang. Yung iba nga walang natanggap na gift.

And I think now I know the perfect gift for Christmas... World Peace! Yah know... idealistic but still please rock my world hahah. Lezz just give love on Christmas day (Christmas day).

Lubos na gumagalang,

xoxo
Athan

Complicated

Photo by PiousWacko via Flickr.

And you take what you get and you turn it into honesty

and promise me you'll never gonna find you fake it.

"Alam mo ba ang three month rule? Putang ina naman Bash ganyan ka ba katigas?"

~Popoy, OMC

Yah know I've recently recovered from a one year heart break. Akala ko magtatagal pa pero ayun nga minsan magigising ka na lang at okay ka na dahil pagod ka na kakasampal sa mukha mo, sukang suka ka na sa ammonia, at naglulungad ka na sa kape para lang magising. It just happens, izz real.

At kung kailan ka naman happy na sa life mong pinagkakabusy busyhan mong lunurin sa trabaho, pagkain at friendship eh minsan may isang manggugulong factor para icomplicate ang mga bagay bagay. Si food. Choz. Si friendship.

What happened....

But before that kelangan ng flashback muna one year earlier. Roll VTR.

Nameet ko si Noel sa pista ng Penafrancia sa Naga. That was September. Isang pagtkakatagpo sinadya lang ng pagkakataon. Bakasyon nya at ako bakasyon ko rin. Madali nyang pinaramdam yung attraction nya at ako'y nahihiyang iparamdam din yun. Naworkout ko kasi kaagad sa kwento nya na may jowa sya at the time na iniwan sa Manila. For me kasi bullshit yung ganon, izz complicated and such na makikieksena ala No Other (wo)Man. Before lumisan sa Naga, nagkapalitan din naman kami, nagbabakasakaling mag-aantay ako for him. Kasi may pagka Roselle Nava ako. Nakipagbreak din sya eventually dun sa boyfie nya pero feeling guilty ako kasi ayoko mangyari sakin yung ganun, dabah nagawa nya yun sa iba magagawa nya rin yun sakin. Inantay ko munang lumamig ang sitwasyon, not knowing nawala na sya ng gana. That was October.

Nameet ko via Twitter si Chase, nagkakulitan at natuwa rin naman ako sa kanya. Andami naming similarities, like we both like Sarsi, or we both enjoy eating out, or that we're somehow into the whole Japanese culture. It's like soulmates kami in a way. But you know similarities can only go so far, kasi you don't need a clone. You need someone to complement you. We've only dated twice, one was the ironically memorable movie date on My Amnesia Girl. The other time was the supposed pigout at Banchetto na nauwi sa bijowke at Cubao dahil sa ulan. After that, I felt it wouldn't work out. That was November.

After sometime magkakausap pa rin kami ni Noel. Nagbabaka-sakali pa rin, rumoroselle nava. At least twice kami nagkita by accident sa public place, sa Obar Ortigas (and to think I don't like going to bars ha at nagdadalawang isip pa ako sumama sa officemates ko that time) at sa Enchanted Kingdom. Pinagpasalamat kay destiny sa pagiging mahadera nya sa buhay ko. But I was wrong. Destiny is so overrated. There's no such thing as destiny, only coincidence. Or just plain luck, nabunot ko lang ang Joker that time, not once but twice. Ang last time na nagkita kami was my birthday. At napakacruel joke na at that same week di na sya magpaparamdam ever. That was July.

Sinadya ko na ring di bumalik ng Penafrancia this year kasi I know he'd be there, not that umaasa akong mababangga ko sya dun if ever nga gumora ako. Nagpakabusy na lang ako sa work, nagpakabusog sa food, nagpakalasing sa milo-espresso, at nagpakasaya sa friends. At ayun nga nagising ako one time feeling waaaaaaay better. That was September.

But wait there's more. May naiwan pala ako. For one year na nagdurugo ako for Noel, one year din nagdurugo si Chase for me. We're too alike tsk tsk. Kahit ilang beses nyang inieemote sa tweets nya ako, dinededma ko na lang kasi I'd feel the same way. Izz very complicated this love triangle... err... love chain. One way lang parati.

And now it's October. Nag-inuman kami accidentally sa bahay nila Ezz. Accidentally kasi wala sa plans ang inuman, dumating lang ang officemates ni Ken at nag-aya mag inom ng... HOMG... Emperador. Ininvite na rin namin si Chase na sumali since kapitbahay lang sya ni Ezz at sya ang may-ari ng magicsing na binibijowke namin all the time. Nagconcert na naman sya ng mga emo songs mostly about heart breaks. Pati ang anthem kong Before I Let You Go favorite din nya. Bago ako tuluyang magsuccumb sa powers ng alak eh nagresign na ako sa tagay. Tuloy tuloy lang sila.

Umabot sa point na nakayakap si Chase sa akin at hinahayaan ko lang sya. Although alam na nya at nila Ezz na nirefuse ko na sya before, mejo nalito sila sa gestures ko. Nagbibigay pa ba ako ng chance sa kanya o nagpapaasa lang? Pinilit nilang magkausap kami.

What happened next eh nag usap kami ng sarilinan sa labas. Marami palang problems si Chase, mostly nag-uugat sa problem nya na til now di pa nya tanggap sa sarili nyang beks sya. May awkwardness pa sa family nya. And all he wants is just someone who'll understand him and accept him and appreciate him. But how can you do that when you can't accept who you are? Yah know you can't survive by just the base of Maslow's pyramid. But I can't give him that, self-esteem and such. He has to find that himself.

And I thought ako ang may self-esteem issues. I don't have low self-esteem, I have low esteem for everyone else, sey yan ni Daria. Sana maging ganyan din sya.

Pagpasok ko kinukulit kami nila Ezz kung tapos na ba. Ano bang dapat tapusin? Gusto pala nila eh sabihan ko na at that moment na it's over kaya wag na sya umasa. But I can't do that, not now that I understand his dilemma. I decided I would not say that directly to him kasi I know he would move on on his own eventually. Kahit alam ko mararamdaman nya rin yung pinagdaanan ko I know it would help if he do that on his own. I would only complicated the process.

But what gets me is yung intervention after. Kinausap ako nila Ezz, Bash at Lee to end it now, masaktan na ang masasaktan. I won't do it, I won't bend to their principles. Until natanong ni Bash ayaw ko ba subukan, since he finds it sweet na it's a year na syang nag-aabang sakin. Huuuwhaaaat?! Eh si Noel ba naisip nyang sweet na nag-abang ako ng one year sa kanya?! No. Feeling ko lang their trying to find someone for me. I'm not desperate for love. At ayoko sa lahat na pinTipilit sa akin kung ayoko talaga. At lumabas din sa kanya ang ugat ng intervention na to. They want me to give closure. Ano ba ang dapat bigyan ng closure kung wala naman opening?! Hanudaw?!

I admit there are times that people need closure and there are times kebs lang kung wala. Not everyone wants or needs that, and definitely not everyone deserves it. Kasi they're trying to place themselves in both positions, when in fact maayos ang pag-uusap namin ni Chase and he shows naman he doesn't need it and I won't give it. Did I ask closure from my heartbreaks?! No kasi wala akong karapatan hahah.

I love my friends and I love what they're trying to do. But yah know they're trying to make something as simple turn so complicated. So we had a deal we won't talk about it again, I'll handle matters of the heart by myself thank you very much. Kasi aminin mo kelan ka ba nakinig sa payo ng iba, eh kung sa sariling utak mo nga di ka nakikinig ng payo eh.