I care about my job ser, I care about you. And my job is like to carebear this care care system. Anodaw? Care ka kasi ng care eh kebs naman sa pagcare yung isa. Ang most painful word kasi jan hindi yung care or absence of it, kundi yung expect. Expectation vs reality. Expect ka kasi ng expect alam mo naman marami na'ng sinirang buhay nyan. WAG MAG-EXPECT! MAY NAMATAY NA DITO!
True to life story ito I swearz. Nabasa ko lang naman via FB. Drunken status posts daw. Wala naman masama. Think before you post, hindi drink before you post. Pero nangyayari naman to. Lalo na sa akin na periodically emotero. Like pag bilog ang buwan mataas ng emo rate ko. Dahil water sign daw ako kaya nahihila ng gravitational pull ng moon ang aking emotions. Nag-explain talaga. Anyway ayun nga nagawa ko na ring magdrunken status posts before. Yun kasi yung puntong parang ambaba ng inhibition mo at kaya mo sabihin (o isulat) ang nasa isip mo. Less control sa thinking process and more power ang feeling mechanisms. So depressed ka, alangan namang magmumukmok ka lang sa sulok. Sumigaw ka, ilabas mo yan. Dahil pag inipon mo, baka mamatay ka naman sa kunsumisyon.
How do you handle depression?
Ako, dahil likas na emotero nga I like listening to music habang nag-eemote. Yung tipong nakikinig ka full-blast sa ipod mo habang naglalakad patawid ng tulay mula Guadalupe hanggang Boni sa ilalim ng ambon, hindi iniinda ang takot na baka may mangholdap sayo na mga batang hamog or worse ma-inhale mo halimuyak ng ilog Pasig. Nakikinig lang at naglilipsynch sa mga Alanis Morrisette at Kelly Clarkson at Adele at sinasabi sa sarili mo: Ayaw ko na'ng mangarap, ayaw ko na'ng tumingin, ayaw ko na'ng manalamin. Nasasaktan ang damdamin. x2. Music helps soothe the soul, at kung anu ano pang ganyang pagjajustify ng kaemotan. Pwedeng may tulo luha to the side ka pa if you want pero again this is another form of release ng depression.
Blogging. My ultimate release. Siguro sa mga nasulat ko, kalahati dun sa mga naudlot na lablayps. Yes marami nagpaasa ganyan. Hindi naman porket nagsusulat ako ngayon eh heartbroken na naman ako, depressed na naman ako ganyan. Nakakanta na ako sa Guadalupe. Kesa naman pinagkakalat mo sa prends mo kung paano ka sinaktan ni kuwan eh isulat mo na lang. Baka wala silang time makinig sa drama mo. O sawa na sila. Isulat mo na lang. Malay mo kumita ka pa sa Wattpad tapos gawing MMK episode o pelikula ng Star Cinema and all that shett.
Eh paano kung tahimik kang tao? Paano ka maglalabas ng sama ng loob?
Etong is officemate mga isang linggo na ata di pumapasok. Aba malay naman namin ano na nangyayari sa kanya. Napansin lang namin na nadisengage na sya sa work at kami na ang nag-aabsorb ng tasks nya. Iniisip namin kung nagdodroga ba sya o baka may nabuntis o baka may nilipatang ibang work na. Hindi namin alam at di ata namin malalaman. Dahil ganung klaseng tao sya. Tahimik. Nasa loob ang kulo.
Nakonek na lang ng isang teammate namin na baka depressed sya dahil naooverride yung mga decisions sya minsan. I have no reklamo naman sa work nya dahil mahusay sya. Pero dahil nagpapaapekto sya sa pressures, pati kaming naiwan eh apektado na. Para syang kabute, paminsan minsan lang papasok. Wala pang pasabi. Minsan ikaw na lang ang magugulat na: Ayyy, pumasok pala sya?! Ganyan.
Ok lang madepressed. Wag mo lang siguro dadalhin sa work. Ako ba ginawa ko na bang maglulupasay sa office dahil hindi na sya nagtetext? No, dahil wala namang ganon. At nakakahiya. At unsanitary sya. Wag ganon. Ang problema dapat di dinadala sa office. Well, di nga nya dinala, dahil di talaga sya pumasok sa office. But still, I mean, you know what I mean. Ayoko maging mean. Like you know. Pumasok kang leche ka, kung magreresign ka dahil depressed sabihin na para di kami ang naiistress kakaplano for the day, week, or month. Basta if you're having problems, just share it. Para di rin kami mag-eexpect kung papasok ka. WAG MAG-EXPECT! MAY NAMATAY NA DITO! And, we care about you. Please care about your job ser. No man is an island, kaya wag mo sarilinin ang problema mo. Share it! At minsan pwede din magmove on. Pag may time.
____________________
Photo by Cathy Mullen via Flickr.
____________________
Photo by Cathy Mullen via Flickr.
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento