"Hindi ko kailangan ng pasensya. Kailangan ko magpahinga."
Favorite pasalubong ko nung childhood days ko yung mga white cookies na binibili ni lola pag napapadaan sya sa local bakery after magsimba. Pacencia. Yan ang tawag jan. Parang puto seko pero di nagdudurog durog. And somehow k-k-k-kinda fumeFrench macarons. Macarons ha, hindi macaroons, na maniyog naman na pastry pero masarap pa rin naman. Wag ka umarteng di ka kumakain ng macaroons dahil sushal ka na. Sungalngalin kita ng sapal sa bunganga eh choz. Anyways ayun nga sya petite version ng macarons pero instead daw ng almond flour, all purpose flour lang ang ingredients nito.
Lakas makathrowback Thursday lang. Pero I remember kaya ko lumamon ng kalahating bag siguro nito dati. Dahil ang mga bata ay wala pang konsepto ng diet and moderation. Basta pika pika lafs lang ng lafs. Izz like eating snowdrops on an early spring dawn. Urteh. Basta lakas lang makarelak. Less stress ganyan. Pacencia.
Alam mo yung tipong ikaw ang stress ng mga tao sa office dahil sa trabaho mo. Nakasalalay ang rating ng compliance nila sa mga policies. Setting up controls where internal control is weak ganyan. Hindi naman auditor, at hindi rin naman pulis. Pero all the same stress ka sa kanila. At the same time naiistress ka rin sa kanila.
After months ng low accuracy rates nakiusap na ang mga managers kung pwede bang kausapin muna ang mga tao bago magrelease ng findings. Masakit kasi kung bigla ka na lang makakatanggap ng Hard Reject due to insufficient supporting documents. Baka nga naman anjan lang sa tabi tabi ang mga hinahanap mo. Hindi lang naisama sa review. Ok fine, para lang di mastrain ang good working relationship eh di pagbigyan.
Eh yung tipong ikaw na yung lumalapit sa kanila para manghingi ng additional supports para maganda ang reports nila. Going out of your way to make a good impression on THEIR scorecards ganyan. Tapos pagtataguan ka pa, magbubusy busyhan. Laging 'Away', 'Do Not Disturb' at 'In a Meeting' sa Communicator para di mo sila magulo. Sa last minute makakausap mo. At nasa third Q&A portion ka pa lang bigla kang hihiritan.
"Hindi ko kailangan ng pasensya. Kailangan ko magpahinga." Nagheads ka na nga ng pasensya kasi you're still trying to understand the fuck they're doing with their job. You know it's wrong pero ikaw pa pala ngayon ang wrong-er. THAT'S THE MOST WRONGEST!!! YOU DON'T DO THAT TO ME!!!
Di lang ikaw, di lang ikaw ang nahihirapan. Damdamin ko rin ay naguguluhan. Di lang ikaw. Di lang ikaw ang nababahala... sabi ni ateng Juris. Kailangan ko rin magpahinga. Sabi nila wag daw masyado magpahinga. Kasi pag nategi ka na eh puro pahinga na lang gagawin mo. Baka gusto mo na magpahinga, magpategi ka na. At least nag-increase pa ng accuracy at productivity sa lahat. Everybody happy. Rest in peace. Period. Pero hindi ganun ang tunay na buhay. Kelangan makisama ka. At magpasensya.
Ang pasensya daw ay isang pisi, napapahaba ng panahon o napapaikli ng stress. Patience is a virtue, not the easiest and certainly not my strongest I know. Sana ang pasensya ay gaya ng pacencia na madaling lulunin, bite size ganyan. Laman tyan din yan pampa-instaboost ng energy. Pero tandaan: ang pacencia nga nadudurog din.
____________________
Photo by Apple Pie, Patis & Pate
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento