Inside Out

"Demerit!" 

Naaalala ko wayback CAT days nung highschool yung tactical inspection kung saan naka type C uniform ka--white shirt at maong--plus ichecheck kung complete ang attire mo. Ang buckle dapat shining shimmering sa silver cleaner, ang combat boots dapat jet black ang shine, ang thickler dapat bound ng black art paper. Ok na sana lahat kaso pagdating sa maong pants papalabas ang tupi ko. Demerit agad agad?! Di ba pwedeng ilagay muna yan sa manual na dapat paloob? Ganun kasi ang turo sa akin ng mga magulang ko, kelangan palabas ang tupi. Kaso jologs na daw yun sabi ni corporal, either ituck mo paloob o ipatabas mo na lang ang pants mo.

Ten years later mauuso na naman ang tuck out sa fashion. Tuping mayaman daw. Yung tipong halos kalahati yata ng fabric mula tuhod hanggang sakong eh patupi palabas. "Marami akong fabric, mayamans ako dahling!" Lakas makadonya. Abserbayshown lang ng mga friends ko. Ewan pero di naman ako ganun kaaware sa fashion akshwali. Labas o loob basta natatakpan ang binti mo eh di go lang. Unless gusto mo iflaunt ang calves mo, ipekpek nyorts mo na yan.

Tignan mo nga si Superman, bakit ang brip nya nasa labas? Since 1938 pa nya pinapauso ang inside out fashion at parang di naman sya nawala sa moda. Well, isa pa nga sya mga notable figures ng comic book industry sa pagpapalaganap ng ganyang fashion. Eh teka bakit nung 2013 biglang naiba ang ihip ng hangin at mejo natauhan ata si kuyang Man of Steel at nasa loob na ang brip nya? Parang nakalafs lang sya ng fruit of knowledge at tainted na ng malisya ang outfit nya. Whatever the case, lezz see sa next movie nila ni Dark Knight.

Wag mo lang asahang uuso yan IRL. Wala naman pipigil sayo kung gusto mo ilabas ang undergarments mo. Basta ako di ko magagawa yan kahit pa magpamartial law na nagrerequire na isuot sa labas ang brip. Side A, side B pwede pa, pero totally outside ang brip? Makita nyo ba ang bacon garter ko choz.

On a totally unrelated note, may tumetrending topic a few days ago. Natabunan pa yata nya ang issue ng DAP at ng MH17. May nag come on in out of Narnia na naman daw. Sa bahay ni Vig Vrother. May sumunod sa yapak ni BB Gandanghari, pero may hesitations pa yata. Anyways di ako ganun kaclear sa details dahil di naman ako nanonood ng TV masyadow. Diumano meron daw housemate by the name of Fifth ang umamin, "bisexual po ako!" A very brave move para sa isang baguhan pa lang sa industriya. Mixed emotions ang sambayanang may pake sa showbiz. May mga natuwa, napahanga, nainis, nadismaya. Ang LGBT community mismo hati ang reaksyon dito.

First, lezz define bisexuality. It is an attraction--romantic, sexual or otherwise--to both males and females. In today's jejeworld, most becklings are misinformed about the word. They take it as another meaning for "straight-acting" na di ko rin matanggap na salita. Much better term ang discreet, normal man o sinasadya ang pagdidiscreet it can be viewed as "straight-acting" dahil parang straight sya mag-act--I mean kumilos hindi umarte. Anyway, kung kukunin natin ang konteksto ng kabadingan classified as to behavior, lahat ng bading ay paminta. Pamintang buo at durog. Ang buo, di mo maaamoy. Sige nga subukan mo singhutin ang isang buong peppercorn kung di yan pumasak sa nostrils mo. Ang durog naman yung halata, smellanie mo even from afar, kahit pa ng mga televiewers. Anyway, itong mga becklings ngayon akala yata pag discreet ang bading eh bisexual na agad agad. Harapan mo ng pekpek yan sa harap nila ewan ko lang kung dumanak ang vomit.

Mejo sensitive stuff kasi ang topic ng sexuality. Confusing dahil naisasama ang identity at preference. Madalas mapaghalu halo yang mga yan. Pag bisexual ka ba, you identify yourself as both male AND female? Mejo magulo yatang konsepto yun. Kung lesbian ka ang common concept eh babae para sa babae. Pag tomboy ka in the sense boyish ka kumilos, not necessarily eh lesbiana agad. Baka behavior lang ito. Baka lalake pa rin ang gusto nya kahit boyish lang sya. Unless boyish na nga sya at she identifies herself as one, blue sya pak na pak. Eh ang bakla kapag pumatol sa babae, lesbiyana daw agad agad?! Choz lang pero parang meron din nagtrending topic about this kamakailan lang. #notag Baka bisexual lang sya dahil s/he prefers both sexes. May mga crossdressers nga pero ang bet pa rin nila eh ang opposite sex. Si Ogie Diaz nga naghuhumiyaw ang kabaklaan pero may pamilya. What's outside sometimes izz all smoke and mirrors. It doesn't matter kung nasa loob o nasa labas man ang brip mo. Look inside your core and be proud of who you are. Be proud lang pero wag mo ibuyangyang ha. Rated SPG na yern!

Going back to Fifth, as I said it was brave of him to admit that on national television. Nagawa nya ang di kayang gawin ng iba.... well, madami jan. M2M. Many to mention. Bisexual o discreet man ang ibig nyang sabihin, we can never can tell. One cannot truly read another's heart and mind... and dick. Wehanongayon kung bet nya daw ang girls pero nag-chuchups sya. It's his life, his happiness. Pwede ba maging happy na lang tayo para sa ibang tao? Ang pumalag may demerit!



____________________
Photo by Nuria Farregut via Flickr.

Midlife

Ano na plano mo?

Kakabalik pa lang ni Rowan galing Cebu after years ng stay nya dun. Infer namiss ko sya. Sya lang naman yung kasama ko madalas pag gusto ko lang magbijowke at uminom ng very very light sa Cubao tapos biglang magweWensha habang nagpapababa ng alcohol. Four years na ata sya dun at mukhang nasanay na. Promdi na sya pagdating sa Maynila.

So nagschedule sya ng biglaang reunion. With former officemates featuring ako. Sa BGC. At gusto pa nya itour ko daw sya sa Maynila. Promdi nga eh. Dalhin ko kaya sa Fort Santiago, at Luneta, at SM North, at Nayong Pilipino to? Field trip lang ganyan. Pero sa BGC lang naman kami umikot. As if naman kabisado ko dito dabah. Mega piksur pa kami sa mga buildings at statues. Parang Promdi lang talaga ang peg.

"Ano na plano mo?" napa open sya. I was taken aback. Urteh?! Pero seryaslee what's with the seryasness?

Apparently, yung mga former officemates nya eh mga pamilyado nang tao, mga supervisors and managers in their own rights. Eh sya single pa rin daw. (Pero I doubt dahil feeling ko madami syang chorva sa Cebu--sana di nya mabasa tong post na to dahil sinisiraan ko na sya choz). Wag ka, dun na daw sya maninirahan sa Cebu, bibili ng condo at magpapakatanda tanda sa kanyang kumpanya. Eh ako kaya? Single na nga wala pang condo? Kung sya nga nagmimidlife crisis na, wehanopang dapat yata ako ang mas affected? Di naman, early stage pa lang ako ng adulthood so I can still manage. I guess.

Napatanong din tuloy ako sa sarili ko? Ano na plano ko? Babalik na naman sa tanong na "are you happy?" Dahil gusto ni manong Johnny happy ka. Happiness is a state of mind. Happiness is a choice. Happiness is what you make of it. Paulit ulit ko nang sinasabi yan. Mantra ko na yata yan. Kung ang lahat ay nakabase dapat sa hierarchy of happiness, siguro kelangan ko muna iestablish na happy na ako sa career ko. Safety needs. Which is... kinda shaky pa siguro. I love my job, but I hate my role. Mejo cliche siguro pero that's how it rolls. Pag ok na ako dun, happy na ako siguro I can say I can find happiness with relationships. All encompassing na yan: para sa friends, sa family and sa loved one (na currently and for eternity na yatang asaness o imaginary).

Kung ang buhay ay isang on-going metamorposis, ang childhood natin ang cutterpillar stage. Nag-accumulate tayo ng kung anu anong experience at nagpataba, at ngayon parang nastuck ka bigla sa cocoon at di mo na alam ano na ang susunod. Maghibernate ka lang. Relax, take it easy. You'll get through it and you'll emerge something new, something bold, something colorful. Hindi naman mariposa. Pag cocoon, butterfly agad agad? May lalabas na bago, may lalabas na fresh, something wiser. Something happier.

____________________

Photo by roenick371 via Flickr.

Hello Lotto

Wish ko noon maabot lahat ng pangarap ko by 24. Almost 25 na ako nakagraduate, bumagsak pa sa board exams. Wish ko noon by 30 I would settle down. Until now wala pa rin akong jowa hahah.

Ngayon wala na ako sa kalendaryo. Still bottomfeeder sa corporate ladder. Napag iwanan na ng byahe sa love bus. But izz aryt. May lotto pa naman. May bingo pa naman. I can still set my goals higher. Pero sa bawat paglipas ng mga taon parang tumatarik ang daan.

Age is just a number. Eh ano kung delayed lahat ng timelines mo. Ang mahalaga you are learning with every misstep along the way. Eh kung lonely ka. You're never really alone. You have lots of friends who'll support you--morally siguro more than financially. Kung pwede mo nga isanla ang friends eh eh di ikinayaman mo pa choz.

Eh ano kung wala ka na sa kalendaryo. May lotto pa naman. Baka jumackpot na. May bingo naman. Pero excuse me lang Destiny, namumuro ka na'ng pakshett ka.

Pacencia

"Hindi ko kailangan ng pasensya. Kailangan ko magpahinga."

Favorite pasalubong ko nung childhood days ko yung mga white cookies na binibili ni lola pag napapadaan sya sa local bakery after magsimba. Pacencia. Yan ang tawag jan. Parang puto seko pero di nagdudurog durog. And somehow k-k-k-kinda fumeFrench macarons. Macarons ha, hindi macaroons, na maniyog naman na pastry pero masarap pa rin naman. Wag ka umarteng di ka kumakain ng macaroons dahil sushal ka na. Sungalngalin kita ng sapal sa bunganga eh choz. Anyways ayun nga sya petite version ng macarons pero instead daw ng almond flour, all purpose flour lang ang ingredients nito.

Lakas makathrowback Thursday lang. Pero I remember kaya ko lumamon ng kalahating bag siguro nito dati. Dahil ang mga bata ay wala pang konsepto ng diet and moderation. Basta pika pika lafs lang ng lafs. Izz like eating snowdrops on an early spring dawn. Urteh. Basta lakas lang makarelak. Less stress ganyan. Pacencia.

Alam mo yung tipong ikaw ang stress ng mga tao sa office dahil sa trabaho mo. Nakasalalay ang rating ng compliance nila sa mga policies. Setting up controls where internal control is weak ganyan. Hindi naman auditor, at hindi rin naman pulis. Pero all the same stress ka sa kanila. At the same time naiistress ka rin sa kanila.

After months ng low accuracy rates nakiusap na ang mga managers kung pwede bang kausapin muna ang mga tao bago magrelease ng findings. Masakit kasi kung bigla ka na lang makakatanggap ng Hard Reject due to insufficient supporting documents. Baka nga naman anjan lang sa tabi tabi ang mga hinahanap mo. Hindi lang naisama sa review. Ok fine, para lang di mastrain ang good working relationship eh di pagbigyan.

Eh yung tipong ikaw na yung lumalapit sa kanila para manghingi ng additional supports para maganda ang reports nila. Going out of your way to make a good impression on THEIR scorecards ganyan. Tapos pagtataguan ka pa, magbubusy busyhan. Laging 'Away', 'Do Not Disturb' at 'In a Meeting' sa Communicator para di mo sila magulo. Sa last minute makakausap mo. At nasa third Q&A portion ka pa lang bigla kang hihiritan.

"Hindi ko kailangan ng pasensya. Kailangan ko magpahinga." Nagheads ka na nga ng pasensya kasi you're still trying to understand the fuck they're doing with their job. You know it's wrong pero ikaw pa pala ngayon ang wrong-er. THAT'S THE MOST WRONGEST!!! YOU DON'T DO THAT TO ME!!!

Di lang ikaw, di lang ikaw ang nahihirapan. Damdamin ko rin ay naguguluhan. Di lang ikaw. Di lang ikaw ang nababahala... sabi ni ateng Juris. Kailangan ko rin magpahinga. Sabi nila wag daw masyado magpahinga. Kasi pag nategi ka na eh puro pahinga na lang gagawin mo. Baka gusto mo na magpahinga, magpategi ka na. At least nag-increase pa ng accuracy at productivity sa lahat. Everybody happy. Rest in peace. Period. Pero hindi ganun ang tunay na buhay. Kelangan makisama ka. At magpasensya.

Ang pasensya daw ay isang pisi, napapahaba ng panahon o napapaikli ng stress. Patience is a virtue, not the easiest and certainly not my strongest I know. Sana ang pasensya ay gaya ng pacencia na madaling lulunin, bite size ganyan. Laman tyan din yan pampa-instaboost ng energy. Pero tandaan: ang pacencia nga nadudurog din.


____________________
Photo by Apple Pie, Patis & Pate